γεννησαμένοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡen.nɛː.sa.mé.noi̯s/ → /ʝen.ni.saˈme.nys/ → /ʝe.ni.saˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡen.nɛː.sa.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡen.ne̝.saˈme.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝen.ni.saˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝen.ni.saˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.saˈme.nis/

Participle

γεννησᾰμένοις • (gennēsaménois)

1. masculine/neuter dative plural of γεννησᾰ́μενος (gennēsámenos)