γεννησαμένους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡen.nɛː.sa.mé.nuːs/ → /ʝen.ni.saˈme.nus/ → /ʝe.ni.saˈme.nus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡen.nɛː.sa.mé.nuːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡen.ne̝.saˈme.nus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝen.ni.saˈme.nus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝen.ni.saˈme.nus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.saˈme.nus/

Participle

γεννησᾰμένους • (gennēsaménous)

1. masculine accusative plural of γεννησᾰ́μενος (gennēsámenos)