γεννησαμένω

See also: γεννησαμένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡen.nɛː.sa.mé.nɔː/ → /ʝen.ni.saˈme.no/ → /ʝe.ni.saˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡen.nɛː.sa.mé.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡen.ne̝.saˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝen.ni.saˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝen.ni.saˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.saˈme.no/

Participle

γεννησᾰμένω • (gennēsaménō)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of γεννησᾰ́μενος (gennēsámenos)