δίνης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dǐː.nɛːs/ → /ˈði.nis/ → /ˈði.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dǐː.nɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈdi.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈði.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈði.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈði.nis/

Noun

δῑ́νης • (dī́nēs)

1. genitive singular of δῑ́νη (dī́nē)

Greek

Noun

δίνης • (dínis) f

1. Genitive singular form of δίνη (díni).