δεικνύς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /deː.kny̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈknys/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈknys/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈknys/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈknis/

Verb

δεικνῡ́ς • (deiknū́s)

present active participle of δείκνυμι (deíknumi)

Inflection

First and third declension of δεικνῡ́ς; δεικνῦσᾰ; δεικνῠ́ν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δεικνῡ́ς deiknū́s	δεικνῦσᾰ deiknûsa	δεικνῠ́ν deiknún	δεικνῠ́ντε deiknúnte	δεικνῡ́σᾱ deiknū́sā	δεικνῠ́ντε deiknúnte	δεικνῠ́ντες deiknúntes	δεικνῦσαι deiknûsai	δεικνῠ́ντᾰ deiknúnta
Genitive	δεικνῠ́ντος deiknúntos	δεικνῡ́σης deiknū́sēs	δεικνῠ́ντος deiknúntos	δεικνῠ́ντοιν deiknúntoin	δεικνῡ́σαιν deiknū́sain	δεικνῠ́ντοιν deiknúntoin	δεικνῠ́ντων deiknúntōn	δεικνῡσῶν deiknūsôn	δεικνῠ́ντων deiknúntōn
Dative	δεικνῠ́ντῐ deiknúnti	δεικνῡ́σῃ deiknū́sēi	δεικνῠ́ντῐ deiknúnti	δεικνῠ́ντοιν deiknúntoin	δεικνῡ́σαιν deiknū́sain	δεικνῠ́ντοιν deiknúntoin	δεικνῦσῐ / δεικνῦσῐν deiknûsi(n)	δεικνῡ́σαις deiknū́sais	δεικνῦσῐ / δεικνῦσῐν deiknûsi(n)
Accusative	δεικνῠ́ντᾰ deiknúnta	δεικνῦσᾰν deiknûsan	δεικνῠ́ν deiknún	δεικνῠ́ντε deiknúnte	δεικνῡ́σᾱ deiknū́sā	δεικνῠ́ντε deiknúnte	δεικνῠ́ντᾰς deiknúntas	δεικνῡ́σᾱς deiknū́sās	δεικνῠ́ντᾰ deiknúnta
Vocative	δεικνῡ́ς deiknū́s	δεικνῦσᾰ deiknûsa	δεικνῠ́ν deiknún	δεικνῠ́ντε deiknúnte	δεικνῡ́σᾱ deiknū́sā	δεικνῠ́ντε deiknúnte	δεικνῠ́ντες deiknúntes	δεικνῦσαι deiknûsai	δεικνῠ́ντᾰ deiknúnta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δεικνῠ́ντως deiknúntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.