δικομανής

Greek

Adjective

δικομανής • (dikomanís) m (feminine δικομανής, neuter δικομανές)

1. litigious (inclined to engage in lawsuits)

Declension

Declension of δικομανής

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δικομανής •	δικομανής •	δικομανές •	δικομανείς •	δικομανείς •	δικομανή •
genitive	δικομανούς •	δικομανούς •	δικομανούς •	δικομανών •	δικομανών •	δικομανών •
accusative	δικομανή •	δικομανή •	δικομανές •	δικομανείς •	δικομανείς •	δικομανή •
vocative	δικομανή • / δικομανής •	δικομανής •	δικομανές •	δικομανείς •	δικομανείς •	δικομανή •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δικομανής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δικομανής, etc.)

Further reading

• δικομανής, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language