διοικοδόμησις

Ancient Greek

Etymology

From δῐοικοδομέω (dioikodoméō, “wall off, barricade”) +‎ -σῐς (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.oi̯.ko.dó.mɛː.sis/ → /ði.y.koˈðo.mi.sis/ → /ði.i.koˈðo.mi.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.oi̯.ko.dó.mɛː.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.y.koˈdo.me̝.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.y.koˈðo.mi.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.y.koˈðo.mi.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.i.koˈðo.mi.sis/

Noun

δῐοικοδόμησῐς • (dioikodómēsis) f (genitive δῐοικοδομήσεως); third declension

1. fortification

Inflection

Third declension of ἡ δῐοικοδόμησῐς; τῆς δῐοικοδομήσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ δῐοικοδόμησῐς hē dioikodómēsis	τὼ δῐοικοδομήσει tṑ dioikodomḗsei	αἱ δῐοικοδομήσεις hai dioikodomḗseis
Genitive	τῆς δῐοικοδομήσεως tês dioikodomḗseōs	τοῖν δῐοικοδομησέοιν toîn dioikodomēséoin	τῶν δῐοικοδομήσεων tôn dioikodomḗseōn
Dative	τῇ δῐοικοδομήσει têi dioikodomḗsei	τοῖν δῐοικοδομησέοιν toîn dioikodomēséoin	ταῖς δῐοικοδομήσεσῐ / δῐοικοδομήσεσῐν taîs dioikodomḗsesi(n)
Accusative	τὴν δῐοικοδόμησῐν tḕn dioikodómēsin	τὼ δῐοικοδομήσει tṑ dioikodomḗsei	τᾱ̀ς δῐοικοδομήσεις tā̀s dioikodomḗseis
Vocative	δῐοικοδόμησῐ dioikodómēsi	δῐοικοδομήσει dioikodomḗsei	δῐοικοδομήσεις dioikodomḗseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “διοικοδόμησις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• διοικοδόμησις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διοικοδόμησις in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)