διπλός

Greek

Etymology

From Ancient Greek διπλοῦς (diploûs).

Adjective

διπλός • (diplós) m (feminine διπλή, neuter διπλό)

1. twofold, double, dual, dual purpose

Declension

Declension of διπλός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διπλός •	διπλή •	διπλό •	διπλοί •	διπλές •	διπλά •
genitive	διπλού •	διπλής •	διπλού •	διπλών •	διπλών •	διπλών •
accusative	διπλό •	διπλή •	διπλό •	διπλούς •	διπλές •	διπλά •
vocative	διπλέ •	διπλή •	διπλό •	διπλοί •	διπλές •	διπλά •

Related terms

• διπλό n (dipló, “the two - of clubs, hearts, etc”)
• διπλές f pl (diplés, “double-two in backgammon”)
• δυο (dyo, “two”)
• διπλάσιος (diplásios, “two-fold”)

See also

• Greek number and measurement