δύστηνος

Ancient Greek

Alternative forms

• δύστᾱνος (dústānos) — Doric

Etymology

From δυσ- (dus-) +‎ στῆναι (stênai); latter element related to ἵστημι (hístēmi).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dýs.tɛː.nos/ → /ˈðys.ti.nos/ → /ˈðis.ti.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dýs.tɛː.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈdys.te̝.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈðys.ti.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈðys.ti.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈðis.ti.nos/

Adjective

δύστηνος • (dústēnos) m or f (neuter δύστηνον); second declension

1. (poetic) unhappy, miserable

Declension

Second declension of δύστηνος; δύστηνον (Epic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		δύστηνος dústēnos	δύστηνον dústēnon		δυστήνω dustḗnō	δυστήνω dustḗnō		δύστηνοι dústēnoi	δύστηνᾰ dústēna
Genitive		δυστήνου / δυστηνοῖο / δυστήνοιο / δυστηνόο / δυστήνοο dustḗnou / dustēnoîo / dustḗnoio / dustēnóo / dustḗnoo	δυστήνου / δυστηνοῖο / δυστήνοιο / δυστηνόο / δυστήνοο dustḗnou / dustēnoîo / dustḗnoio / dustēnóo / dustḗnoo		δυστήνοιῐν dustḗnoiin	δυστήνοιῐν dustḗnoiin		δυστήνων dustḗnōn	δυστήνων dustḗnōn
Dative		δυστήνῳ dustḗnōi	δυστήνῳ dustḗnōi		δυστήνοιῐν dustḗnoiin	δυστήνοιῐν dustḗnoiin		δυστήνοισῐ / δυστήνοισῐν / δυστήνοις dustḗnoisi(n) / dustḗnois	δυστήνοισῐ / δυστήνοισῐν / δυστήνοις dustḗnoisi(n) / dustḗnois
Accusative		δύστηνον dústēnon	δύστηνον dústēnon		δυστήνω dustḗnō	δυστήνω dustḗnō		δυστήνους dustḗnous	δύστηνᾰ dústēna
Vocative		δύστηνε dústēne	δύστηνον dústēnon		δυστήνω dustḗnō	δυστήνω dustḗnō		δύστηνοι dústēnoi	δύστηνᾰ dústēna
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		δυστήνως dustḗnōs			δυστηνότερος dustēnóteros			δυστηνότᾰτος dustēnótatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “δύστηνος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• δύστηνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• δύστηνος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “δύστηνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • disconsolate idem, page 230.
  • doleful idem, page 246.
  • hapless idem, page 384.
  • luckless idem, page 504.
  • miserable idem, page 533.
  • sad idem, page 730.
  • sorrowful idem, page 795.
  • unfortunate idem, page 918.
  • unhappy idem, page 920.
  • woeful idem, page 986.
  • wretched idem, page 993.