εγκατάλειψη

Greek

Etymology

Learnedly, from Koine Greek ἐγκατάλειψις (“residual symptom”) from ἐγκᾰτᾰλείπω (enkataleípō). Morphologically, (εν-) εγ- (“in”) +‎ κατα- (“totally”) + λειψ- from verb λείπω (leípō).

Pronunciation

• IPA^(key): /eŋ.ɡaˈta.li.psi/
• Hyphenation: ε‧γκα‧τά‧λει‧ψη
• Hyphenation: εγ‧κα‧τά‧λει‧ψη

Noun

εγκατάλειψη • (egkatáleipsi) f (uncountable)

1. abandonment

   Η εγκατάλειψή του από τη μητέρα του τον σημάδεψε βαθιά.

   I egkatáleipsí tou apó ti mitéra tou ton simádepse vathiá.

   His abandonment by his mother scarred him deeply.

   Αντίκρισαν στο έρημο σπίτι μια εικόνα πλήρους εγκατάλειψης

   Antíkrisan sto érimo spíti mia eikóna plírous egkatáleipsis

   In the deserted house they faced a scene of complete of abandonment.

Declension

  εγκατάλειψη

case     \     number	singular
nominative	εγκατάλειψη •
genitive	εγκατάλειψης •
accusative	εγκατάλειψη •
vocative	εγκατάλειψη •
Older or formal genitive singular: εγκαταλείψεως •

Related terms

• εγκαταλείπω (egkataleípo, “abandon”)

• and see: λείπω (leípo, “I am absent”)