εκπλήρωση

Greek

Learned borrowing from Koine Greek ἐκπλήρωσις (ekplḗrōsis, “completion”) with -ση (-si) suffix.^[1]

εκπλήρωση • (ekplírosi) f

fulfilment (the act of fulfilling; the act of consummating a desire or promise)
Synonym: πραγματοποίηση f (pragmatopoíisi)
discharge, performance (the act of accomplishing an obligation)

Declension of εκπλήρωση

	singular	plural
nominative	εκπλήρωση •	εκπληρώσεις •
genitive	εκπλήρωσης •	εκπληρώσεων •
accusative	εκπλήρωση •	εκπληρώσεις •
vocative	εκπλήρωση •	εκπληρώσεις •
Older or formal genitive singular: εκπληρώσεως •

^ “εκπλήρωση”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998