εξαίρετος
Greek
editEtymology
editLearned borrowing from Ancient Greek ἐξαίρετος (exaíretos),[1] from εξ- (ex-) + αἱρῶ (hairô) + -τος (-tos).
Pronunciation
edit
Adjective
editεξαίρετος • (exaíretos) m (feminine εξαίρετη, neuter εξαίρετο)
- excellent, fine, first-class; exceptional, unusual, great
- Synonym: εξαιρετικός (exairetikós)
Declension
editDeclension of εξαίρετος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | εξαίρετος • | εξαίρετη • | εξαίρετο • | εξαίρετοι • | εξαίρετες • | εξαίρετα • |
| genitive | εξαίρετου • | εξαίρετης • | εξαίρετου • | εξαίρετων • | εξαίρετων • | εξαίρετων • |
| accusative | εξαίρετο • | εξαίρετη • | εξαίρετο • | εξαίρετους • | εξαίρετες • | εξαίρετα • |
| vocative | εξαίρετε • | εξαίρετη • | εξαίρετο • | εξαίρετοι • | εξαίρετες • | εξαίρετα • |
Related terms
edit- see: εξαιρετικός (exairetikós)
References
edit- ^ εξαίρετος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language