επίγειος

Greek

Adjective

επίγειος • (epígeios) m

1. earthly (of the Earth)

   επίγειος παράδεισος ― epígeios parádeisos ― earthly paradise

2. earthly (located on land)

Declension

Declension of επίγειος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επίγειος •	επίγεια •	επίγειο •	επίγειοι •	επίγειες •	επίγεια •
genitive	επίγειου •	επίγειας •	επίγειου •	επίγειων •	επίγειων •	επίγειων •
accusative	επίγειο •	επίγεια •	επίγειο •	επίγειους •	επίγειες •	επίγεια •
vocative	επίγειε •	επίγεια •	επίγειο •	επίγειοι •	επίγειες •	επίγεια •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επίγειος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επίγειος, etc.)

Related terms

• see: Γη f (Gi, “Earth”)