επίμονος

Greek

Adjective

επίμονος • (epímonos) m (feminine επίμονη, neuter επίμονο)

1. persistent, obstinate

Declension

Declension of επίμονος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επίμονος •	επίμονη •	επίμονο •	επίμονοι •	επίμονες •	επίμονα •
genitive	επίμονου •	επίμονης •	επίμονου •	επίμονων •	επίμονων •	επίμονων •
accusative	επίμονο •	επίμονη •	επίμονο •	επίμονους •	επίμονες •	επίμονα •
vocative	επίμονε •	επίμονη •	επίμονο •	επίμονοι •	επίμονες •	επίμονα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επίμονος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επίμονος, etc.)

Related terms

• see: επιμονή f (epimoní, “persistence, obstinacy”)