επίσημος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐπίσημος (epísēmos).

Adjective

επίσημος • (epísimos) m (feminine επίσημη, neuter επίσημο)

1. formal, official, authoritative, relating to office or position.

Declension

Declension of επίσημος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επίσημος •	επίσημη •	επίσημο •	επίσημοι •	επίσημες •	επίσημα •
genitive	επίσημου •	επίσημης •	επίσημου •	επίσημων •	επίσημων •	επίσημων •
accusative	επίσημο •	επίσημη •	επίσημο •	επίσημους •	επίσημες •	επίσημα •
vocative	επίσημε •	επίσημη •	επίσημο •	επίσημοι •	επίσημες •	επίσημα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επίσημος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επίσημος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επισημότερος •	επισημότερη •	επισημότερο •	επισημότεροι •	επισημότερες •	επισημότερα •
genitive	επισημότερου •	επισημότερης •	επισημότερου •	επισημότερων •	επισημότερων •	επισημότερων •
accusative	επισημότερο •	επισημότερη •	επισημότερο •	επισημότερους •	επισημότερες •	επισημότερα •
vocative	επισημότερε •	επισημότερη •	επισημότερο •	επισημότεροι •	επισημότερες •	επισημότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο επισημότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επισημότατος •	επισημότατη •	επισημότατο •	επισημότατοι •	επισημότατες •	επισημότατα •
genitive	επισημότατου •	επισημότατης •	επισημότατου •	επισημότατων •	επισημότατων •	επισημότατων •
accusative	επισημότατο •	επισημότατη •	επισημότατο •	επισημότατους •	επισημότατες •	επισημότατα •
vocative	επισημότατε •	επισημότατη •	επισημότατο •	επισημότατοι •	επισημότατες •	επισημότατα •

See also

• επιτακτικός (epitaktikós)