επίσκοπος

See also: ἐπίσκοπος

Greek

Etymology

From Koine Greek ἐπίσκοπος (epískopos)

Noun

επίσκοπος • (epískopos) m (plural επίσκοποι)

1. (Christianity) bishop

Declension

Declension of επίσκοπος

	singular	plural
nominative	επίσκοπος •	επίσκοποι •
genitive	επισκόπου •	επισκόπων •
accusative	επίσκοπο •	επισκόπους •
vocative	επίσκοπε •	επίσκοποι •

Coordinate terms

• μητροπολίτης m (mitropolítis, “metropolitan”)
• Μητροπολίτης m (Mitropolítis, surname)
• πατριάρχης m (patriárchis, “patriarch”)

Derived terms

• αρχιεπισκοπεία f (archiepiskopeía, “archdiocese”)
• αρχιεπισκοπή f (archiepiskopí, “archdiocese”)
• αρχιεπίσκοπος m (archiepískopos, “archbishop”)
• επισκοπεία (episkopeía, “diocese, episcopate”)
• επισκοπείο (episkopeío, “episcopate”)
• επισκοπή (episkopí, “diocese”)

Descendants

• → Ottoman Turkish: پسقپوس (piskopos), փիսգօփօս (piskopos) — Armeno-Turkish
  • Turkish: piskopos
• → Romanian: episcop

Further reading

• επίσκοπος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el
• “επίσκοπος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998