ευάερος

Greek

Adjective

ευάερος • (eváeros) m (feminine ευάερη, neuter ευάερο)

1. airy, well ventilated

Declension

Declension of ευάερος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ευάερος •	ευάερη •	ευάερο •	ευάεροι •	ευάερες •	ευάερα •
genitive	ευάερου •	ευάερης •	ευάερου •	ευάερων •	ευάερων •	ευάερων •
accusative	ευάερο •	ευάερη •	ευάερο •	ευάερους •	ευάερες •	ευάερα •
vocative	ευάερε •	ευάερη •	ευάερο •	ευάεροι •	ευάερες •	ευάερα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ευάερος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ευάερος, etc.)

Synonyms

• αερικός (aerikós)