εφευρετικός

Greek

Adjective

εφευρετικός • (efevretikós) m (feminine εφευρετική, neuter εφευρετικό)

1. inventive (of a person)

Declension

Declension of εφευρετικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	εφευρετικός •	εφευρετική •	εφευρετικό •	εφευρετικοί •	εφευρετικές •	εφευρετικά •
genitive	εφευρετικού •	εφευρετικής •	εφευρετικού •	εφευρετικών •	εφευρετικών •	εφευρετικών •
accusative	εφευρετικό •	εφευρετική •	εφευρετικό •	εφευρετικούς •	εφευρετικές •	εφευρετικά •
vocative	εφευρετικέ •	εφευρετική •	εφευρετικό •	εφευρετικοί •	εφευρετικές •	εφευρετικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εφευρετικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εφευρετικός, etc.)