ιδεατός
Greek
editEtymology
editLearnedly from ιδέα (idéa) + -τός (-tós), erroneously formed by analogy with θεατός (theatós). Calque of French idéal.[1]
Pronunciation
editAdjective
editιδεατός • (ideatós) m (feminine ιδεατή, neuter ιδεατό)
Declension
editDeclension of ιδεατός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ιδεατός • | ιδεατή • | ιδεατό • | ιδεατοί • | ιδεατές • | ιδεατά • |
| genitive | ιδεατού • | ιδεατής • | ιδεατού • | ιδεατών • | ιδεατών • | ιδεατών • |
| accusative | ιδεατό • | ιδεατή • | ιδεατό • | ιδεατούς • | ιδεατές • | ιδεατά • |
| vocative | ιδεατέ • | ιδεατή • | ιδεατό • | ιδεατοί • | ιδεατές • | ιδεατά • |
References
edit- ^ ιδεατός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language