κάττῃ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kát.tɛːi̯/ → /ˈkat.ti/ → /ˈka.ti/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kát.tɛːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkat.te̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkat.ti/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkat.ti/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈka.ti/

Noun

κᾰ́ττῃ • (káttēi)

1. dative singular of κάττα (kátta)