κέρχνη

Ancient Greek

Alternative forms

• κεγχρηΐς (kenkhrēḯs), κερχνηίς (kerkhnēís), κερχνής (kerkhnḗs)

Etymology

Probably from κέρχνος (kérkhnos, “raw voice”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kér.kʰnɛː/ → /ˈcer.xni/ → /ˈcer.xni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kér.kʰnɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈker.kʰne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈcer.xni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈcer.xni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈcer.xni/

Noun

κέρχνη • (kérkhnē) f (genitive κέρχνης); first declension

1. kestrel (Falco tinnunculus)

Inflection

First declension of ἡ κέρχνη; τῆς κέρχνης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ κέρχνη hē kérkhnē	τὼ κέρχνᾱ tṑ kérkhnā	αἱ κέρχναι hai kérkhnai
Genitive	τῆς κέρχνης tês kérkhnēs	τοῖν κέρχναιν toîn kérkhnain	τῶν κερχνῶν tôn kerkhnôn
Dative	τῇ κέρχνῃ têi kérkhnēi	τοῖν κέρχναιν toîn kérkhnain	ταῖς κέρχναις taîs kérkhnais
Accusative	τὴν κέρχνην tḕn kérkhnēn	τὼ κέρχνᾱ tṑ kérkhnā	τᾱ̀ς κέρχνᾱς tā̀s kérkhnās
Vocative	κέρχνη kérkhnē	κέρχνᾱ kérkhnā	κέρχναι kérkhnai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “κέρχνη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κέρχνη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN