Wiktionary

κήδω

Ancient Greek

edit

Etymology

edit

From κῆδος (kêdos, “care, concern, mourning”).

Pronunciation

edit
 

Verb

edit

κήδω • (kḗdō)

  1. (transitive) to trouble, distress, vex
  2. (middle voice, passive voice) to be concerned for, care for [with genitive ‘someone’]

Inflection

edit
   Present: κήδω, κήδομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κήδω κήδεις κήδει κήδετον κήδετον κήδομεν κήδετε κήδουσῐ(ν)
subjunctive κήδω κήδῃς κήδῃ κήδητον κήδητον κήδωμεν κήδητε κήδωσῐ(ν)
optative κήδοιμῐ κήδοις κήδοι κήδοιτον κηδοίτην κήδοιμεν κήδοιτε κήδοιεν
imperative   κῆδε κηδέτω κήδετον κηδέτων   κήδετε κηδόντων
middle/
passive 		indicative κήδομαι κήδῃ,
κήδει 		κήδεται κήδεσθον κήδεσθον κηδόμεθᾰ κήδεσθε κήδονται
subjunctive κήδωμαι κήδῃ κήδηται κήδησθον κήδησθον κηδώμεθᾰ κήδησθε κήδωνται
optative κηδοίμην κήδοιο κήδοιτο κήδοισθον κηδοίσθην κηδοίμεθᾰ κήδοισθε κήδοιντο
imperative   κήδου κηδέσθω κήδεσθον κηδέσθων   κήδεσθε κηδέσθων
active middle/passive
infinitive κήδειν κήδεσθαι
participle m κήδων κηδόμενος
f κήδουσᾰ κηδομένη
n κῆδον κηδόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκηδον, ἐκηδόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκηδον ἔκηδες ἔκηδε(ν) ἐκήδετον ἐκηδέτην ἐκήδομεν ἐκήδετε ἔκηδον
middle/
passive 		indicative ἐκηδόμην ἐκήδου ἐκήδετο ἐκήδεσθον ἐκηδέσθην ἐκηδόμεθᾰ ἐκήδεσθε ἐκήδοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κηδήσω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κηδήσω κηδήσεις κηδήσει κηδήσετον κηδήσετον κηδήσομεν κηδήσετε κηδήσουσῐ(ν)
optative κηδήσοιμῐ κηδήσοις κηδήσοι κηδήσοιτον κηδησοίτην κηδήσοιμεν κηδήσοιτε κηδήσοιεν
active
infinitive κηδήσειν
participle m κηδήσων
f κηδήσουσᾰ
n κηδῆσον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κεκαδήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative κεκαδήσομαι κεκαδήσῃ,
κεκαδήσει 		κεκαδήσεται κεκαδήσεσθον κεκαδήσεσθον κεκαδησόμεθᾰ κεκαδήσεσθε κεκαδήσονται
optative κεκαδησοίμην κεκαδήσοιο κεκαδήσοιτο κεκαδήσοισθον κεκαδησοίσθην κεκαδησοίμεθᾰ κεκαδήσοισθε κεκαδήσοιντο
middle
infinitive κεκαδήσεσθαι
participle m κεκαδησόμενος
f κεκαδησομένη
n κεκαδησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκήδεσᾰ, ἐκηδεσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκήδεσᾰ ἐκήδεσᾰς ἐκήδεσε(ν) ἐκηδέσᾰτον ἐκηδεσᾰ́την ἐκηδέσᾰμεν ἐκηδέσᾰτε ἐκήδεσᾰν
subjunctive κηδέσω κηδέσῃς κηδέσῃ κηδέσητον κηδέσητον κηδέσωμεν κηδέσητε κηδέσωσῐ(ν)
optative κηδέσαιμῐ κηδέσειᾰς,
κηδέσαις 		κηδέσειε(ν),
κηδέσαι 		κηδέσαιτον κηδεσαίτην κηδέσαιμεν κηδέσαιτε κηδέσειᾰν,
κηδέσαιεν
imperative   κήδεσον κηδεσᾰ́τω κηδέσᾰτον κηδεσᾰ́των   κηδέσᾰτε κηδεσᾰ́ντων
middle indicative ἐκηδεσᾰ́μην ἐκηδέσω ἐκηδέσᾰτο ἐκηδέσᾰσθον ἐκηδεσᾰ́σθην ἐκηδεσᾰ́μεθᾰ ἐκηδέσᾰσθε ἐκηδέσᾰντο
subjunctive κηδέσωμαι κηδέσῃ κηδέσηται κηδέσησθον κηδέσησθον κηδεσώμεθᾰ κηδέσησθε κηδέσωνται
optative κηδεσαίμην κηδέσαιο κηδέσαιτο κηδέσαισθον κηδεσαίσθην κηδεσαίμεθᾰ κηδέσαισθε κηδέσαιντο
imperative   κήδεσαι κηδεσᾰ́σθω κηδέσᾰσθον κηδεσᾰ́σθων   κηδέσᾰσθε κηδεσᾰ́σθων
active middle
infinitive κηδέσαι κηδέσᾰσθαι
participle m κηδέσᾱς κηδεσᾰ́μενος
f κηδέσᾱσᾰ κηδεσᾰμένη
n κηδέσᾰν κηδεσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκηδᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκηδᾰ κέκηδᾰς κέκηδε(ν) κεκήδᾰτον κεκήδᾰτον κεκήδᾰμεν κεκήδᾰτε κεκήδᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκήδω κεκήδῃς κεκήδῃ κεκήδητον κεκήδητον κεκήδωμεν κεκήδητε κεκήδωσῐ(ν)
optative κεκήδοιμῐ,
κεκηδοίην 		κεκήδοις,
κεκηδοίης 		κεκήδοι,
κεκηδοίη 		κεκήδοιτον κεκηδοίτην κεκήδοιμεν κεκήδοιτε κεκήδοιεν
imperative   κέκηδε κεκηδέτω κεκήδετον κεκηδέτων   κεκήδετε κεκηδόντων
active
infinitive κεκηδέναι
participle m κεκηδώς
f κεκηδυῖᾰ
n κεκηδός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=κήδω&oldid=80588030"