κήδω

Ancient Greek

Etymology

From κῆδος (kêdos, “care, concern, mourning”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kɛ̌ː.dɔː/ → /ˈci.ðo/ → /ˈci.ðo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kɛ̌ː.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈke̝.do/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈci.ðo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈci.ðo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈci.ðo/

Verb

κήδω • (kḗdō)

1. (transitive) to trouble, distress, vex
2. (middle voice, passive voice) to be concerned for, care for [+genitive = someone]

Inflection

   Present: κήδω, κήδομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κήδω	κήδεις	κήδει	κήδετον	κήδετον	κήδομεν	κήδετε	κήδουσῐ(ν)
	subjunctive	κήδω	κήδῃς	κήδῃ	κήδητον	κήδητον	κήδωμεν	κήδητε	κήδωσῐ(ν)
	optative	κήδοιμῐ	κήδοις	κήδοι	κήδοιτον	κηδοίτην	κήδοιμεν	κήδοιτε	κήδοιεν
	imperative		κῆδε	κηδέτω	κήδετον	κηδέτων		κήδετε	κηδόντων
middle/ passive	indicative	κήδομαι	κήδῃ, κήδει	κήδεται	κήδεσθον	κήδεσθον	κηδόμεθᾰ	κήδεσθε	κήδονται
	subjunctive	κήδωμαι	κήδῃ	κήδηται	κήδησθον	κήδησθον	κηδώμεθᾰ	κήδησθε	κήδωνται
	optative	κηδοίμην	κήδοιο	κήδοιτο	κήδοισθον	κηδοίσθην	κηδοίμεθᾰ	κήδοισθε	κήδοιντο
	imperative		κήδου	κηδέσθω	κήδεσθον	κηδέσθων		κήδεσθε	κηδέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κήδειν				κήδεσθαι
participle	m	κήδων				κηδόμενος
	f	κήδουσᾰ				κηδομένη
	n	κῆδον				κηδόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔκηδον, ἐκηδόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκηδον	ἔκηδες	ἔκηδε(ν)	ἐκήδετον	ἐκηδέτην	ἐκήδομεν	ἐκήδετε	ἔκηδον
middle/ passive	indicative	ἐκηδόμην	ἐκήδου	ἐκήδετο	ἐκήδεσθον	ἐκηδέσθην	ἐκηδόμεθᾰ	ἐκήδεσθε	ἐκήδοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κηδήσω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κηδήσω	κηδήσεις	κηδήσει	κηδήσετον	κηδήσετον	κηδήσομεν	κηδήσετε	κηδήσουσῐ(ν)
	optative	κηδήσοιμῐ	κηδήσοις	κηδήσοι	κηδήσοιτον	κηδησοίτην	κηδήσοιμεν	κηδήσοιτε	κηδήσοιεν
		active
infinitive		κηδήσειν
participle	m	κηδήσων
	f	κηδήσουσᾰ
	n	κηδῆσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κεκαδήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	κεκαδήσομαι	κεκαδήσῃ, κεκαδήσει	κεκαδήσεται	κεκαδήσεσθον	κεκαδήσεσθον	κεκαδησόμεθᾰ	κεκαδήσεσθε	κεκαδήσονται
	optative	κεκαδησοίμην	κεκαδήσοιο	κεκαδήσοιτο	κεκαδήσοισθον	κεκαδησοίσθην	κεκαδησοίμεθᾰ	κεκαδήσοισθε	κεκαδήσοιντο
					middle
infinitive					κεκαδήσεσθαι
participle	m				κεκαδησόμενος
	f				κεκαδησομένη
	n				κεκαδησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκήδεσᾰ, ἐκηδεσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκήδεσᾰ	ἐκήδεσᾰς	ἐκήδεσε(ν)	ἐκηδέσᾰτον	ἐκηδεσᾰ́την	ἐκηδέσᾰμεν	ἐκηδέσᾰτε	ἐκήδεσᾰν
	subjunctive	κηδέσω	κηδέσῃς	κηδέσῃ	κηδέσητον	κηδέσητον	κηδέσωμεν	κηδέσητε	κηδέσωσῐ(ν)
	optative	κηδέσαιμῐ	κηδέσειᾰς, κηδέσαις	κηδέσειε(ν), κηδέσαι	κηδέσαιτον	κηδεσαίτην	κηδέσαιμεν	κηδέσαιτε	κηδέσειᾰν, κηδέσαιεν
	imperative		κήδεσον	κηδεσᾰ́τω	κηδέσᾰτον	κηδεσᾰ́των		κηδέσᾰτε	κηδεσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκηδεσᾰ́μην	ἐκηδέσω	ἐκηδέσᾰτο	ἐκηδέσᾰσθον	ἐκηδεσᾰ́σθην	ἐκηδεσᾰ́μεθᾰ	ἐκηδέσᾰσθε	ἐκηδέσᾰντο
	subjunctive	κηδέσωμαι	κηδέσῃ	κηδέσηται	κηδέσησθον	κηδέσησθον	κηδεσώμεθᾰ	κηδέσησθε	κηδέσωνται
	optative	κηδεσαίμην	κηδέσαιο	κηδέσαιτο	κηδέσαισθον	κηδεσαίσθην	κηδεσαίμεθᾰ	κηδέσαισθε	κηδέσαιντο
	imperative		κήδεσαι	κηδεσᾰ́σθω	κηδέσᾰσθον	κηδεσᾰ́σθων		κηδέσᾰσθε	κηδεσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κηδέσαι			κηδέσᾰσθαι
participle	m	κηδέσᾱς			κηδεσᾰ́μενος
	f	κηδέσᾱσᾰ			κηδεσᾰμένη
	n	κηδέσᾰν			κηδεσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κέκηδᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκηδᾰ	κέκηδᾰς	κέκηδε(ν)	κεκήδᾰτον	κεκήδᾰτον	κεκήδᾰμεν	κεκήδᾰτε	κεκήδᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκήδω	κεκήδῃς	κεκήδῃ	κεκήδητον	κεκήδητον	κεκήδωμεν	κεκήδητε	κεκήδωσῐ(ν)
	optative	κεκήδοιμῐ, κεκηδοίην	κεκήδοις, κεκηδοίης	κεκήδοι, κεκηδοίη	κεκήδοιτον	κεκηδοίτην	κεκήδοιμεν	κεκήδοιτε	κεκήδοιεν
	imperative		κέκηδε	κεκηδέτω	κεκήδετον	κεκηδέτων		κεκήδετε	κεκηδόντων
		active
infinitive		κεκηδέναι
participle	m	κεκηδώς
	f	κεκηδυῖᾰ
	n	κεκηδός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “κήδω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κήδω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κήδω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κήδω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κήδω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• κήδω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften