καλουμένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.luː.mé.nuː/ → /ka.luˈme.nu/ → /ka.luˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.luː.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.luˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.luˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.luˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.luˈme.nu/

Participle

κᾰλουμένου • (kalouménou)

1. masculine/neuter genitive singular of κᾰλούμενος (kaloúmenos)