καλουμένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.luː.mé.nɔːi̯/ → /ka.luˈme.no/ → /ka.luˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.luː.mé.nɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.luˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.luˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.luˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.luˈme.no/

Participle

κᾰλουμένῳ • (kalouménōi)

1. masculine/neuter dative singular of κᾰλούμενος (kaloúmenos)