κατοίκοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tǒi̯.koi̯n/ → /kaˈty.cyn/ → /kaˈti.cin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tǒi̯.koi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈty.kyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈty.cyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈty.cyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈti.cin/

Noun

κατοίκοιν • (katoíkoin)

1. genitive/dative dual of κάτοικος (kátoikos)