κάτοικος

Ancient Greek

Etymology

κᾰτᾰ- (kata-, “fully”) +‎ οἶκος (oîkos, “home”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ká.toi̯.kos/ → /ˈka.ty.kos/ → /ˈka.ti.kos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ká.toi̯.kos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈka.ty.kos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈka.ty.kos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈka.ty.kos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈka.ti.kos/

Noun

κᾰ́τοικος • (kátoikos) m (genitive κᾰτοίκου); second declension

1. inhabitant

   Synonym: κατοικήτωρ (katoikḗtōr)

2. (and especially) a military colonist

Declension

Second declension of ὁ κᾰ́τοικος; τοῦ κᾰτοίκου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κᾰ́τοικος ho kátoikos	τὼ κᾰτοίκω tṑ katoíkō	οἱ κᾰ́τοικοι hoi kátoikoi
Genitive	τοῦ κᾰτοίκου toû katoíkou	τοῖν κᾰτοίκοιν toîn katoíkoin	τῶν κᾰτοίκων tôn katoíkōn
Dative	τῷ κᾰτοίκῳ tôi katoíkōi	τοῖν κᾰτοίκοιν toîn katoíkoin	τοῖς κᾰτοίκοις toîs katoíkois
Accusative	τὸν κᾰ́τοικον tòn kátoikon	τὼ κᾰτοίκω tṑ katoíkō	τοὺς κᾰτοίκους toùs katoíkous
Vocative	κᾰ́τοικε kátoike	κᾰτοίκω katoíkō	κᾰ́τοικοι kátoikoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: κάτοικος (kátoikos)

Adjective

κάτοικος • (kátoikos) m (feminine κατοίκη, neuter κάτοικον); first/second declension

1. (Byzantine) in the house, indoors
2. (Byzantine) inhabiting

Declension

First and second declension of κάτοικος; κατοίκη; κάτοικον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κάτοικος kátoikos	κατοίκη katoíkē	κάτοικον kátoikon		κατοίκω katoíkō	κατοίκᾱ katoíkā	κατοίκω katoíkō		κάτοικοι kátoikoi	κάτοικαι kátoikai	κάτοικᾰ kátoika
Genitive		κατοίκου katoíkou	κατοίκης katoíkēs	κατοίκου katoíkou		κατοίκοιν katoíkoin	κατοίκαιν katoíkain	κατοίκοιν katoíkoin		κατοίκων katoíkōn	κατοίκων katoíkōn	κατοίκων katoíkōn
Dative		κατοίκῳ katoíkōi	κατοίκῃ katoíkēi	κατοίκῳ katoíkōi		κατοίκοιν katoíkoin	κατοίκαιν katoíkain	κατοίκοιν katoíkoin		κατοίκοις katoíkois	κατοίκαις katoíkais	κατοίκοις katoíkois
Accusative		κάτοικον kátoikon	κατοίκην katoíkēn	κάτοικον kátoikon		κατοίκω katoíkō	κατοίκᾱ katoíkā	κατοίκω katoíkō		κατοίκους katoíkous	κατοίκᾱς katoíkās	κάτοικᾰ kátoika
Vocative		κάτοικε kátoike	κατοίκη katoíkē	κάτοικον kátoikon		κατοίκω katoíkō	κατοίκᾱ katoíkā	κατοίκω katoíkō		κάτοικοι kátoikoi	κάτοικαι kátoikai	κάτοικᾰ kátoika
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κατοίκως katoíkōs				κατοικότερος katoikóteros				κατοικότᾰτος katoikótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• κατοικάς (katoikás)
• κατοικειόομαι (katoikeióomai)
• κατοικέσια (katoikésia)
• κατοικεσία (katoikesía)
• κατοικέω (katoikéō)
• κατοίκημα (katoíkēma)
• κατοίκησις (katoíkēsis)
• κατοικητήριον (katoikētḗrion)
• κατοικητήριος (katoikētḗrios)
• κατοικητής (katoikētḗs)
• κατοικία (katoikía)
• κατοίκια (katoíkia)
• κατοικίδιος (katoikídios)
• κατοικίζω (katoikízō)
• κατοικῐκός (katoikikós)
• κατοίκιος (katoíkios)
• κατοικίς (katoikís)
• κατοίκῐσις (katoíkisis)
• κατοικισμός (katoikismós)
• κατοικιστής (katoikistḗs)
• κατοικοδομέω (katoikodoméō)
• κατοικονομέω (katoikonoméō)
• κατοικοφθορέω (katoikophthoréō)

 

Further reading

• “κάτοικος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κάτοικος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κάτοικος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κάτοικος in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

Greek

Etymology

From the Ancient Greek κάτοικος (kátoikos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈka.ti.kos/

Noun

κάτοικος • (kátoikos) m or f (plural κάτοικοι)

1. inhabitant

Declension

Declension of κάτοικος

	singular	plural
nominative	κάτοικος •	κάτοικοι •
genitive	κατοίκου •	κατοίκων •
accusative	κάτοικο •	κατοίκους •
vocative	κάτοικε •	κάτοικοι •

Related terms

• see: κατοικώ (katoikó, “inhabit”)