κατοικειόομαι

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-, “intensifying prefix”) +‎ οἰκειόω (oikeióō, “to make one's own”) +‎ -ομαι (-omai, “a suffix forming passive verbs”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.toi̯.keː.ó.o.mai̯/ → /ka.ty.ciˈo.o.mɛ/ → /ka.ti.ciˈo.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.toi̯.keː.ó.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ty.kiˈo.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ty.ciˈo.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ty.ciˈo.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ti.ciˈo.o.me/

Verb

κᾰτοικειόομαι • (katoikeióomai)

1. (passive voice) to be made very friendly, be very closely united

Inflection

   Present: κᾰτοικειοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κᾰτοικειοῦμαι	κᾰτοικειοῖ	κᾰτοικειοῦται	κᾰτοικειοῦσθον	κᾰτοικειοῦσθον	κᾰτοικειούμεθᾰ	κᾰτοικειοῦσθε	κᾰτοικειοῦνται
	subjunctive	κᾰτοικειῶμαι	κᾰτοικειοῖ	κᾰτοικειῶται	κᾰτοικειῶσθον	κᾰτοικειῶσθον	κᾰτοικειώμεθᾰ	κᾰτοικειῶσθε	κᾰτοικειῶνται
	optative	κᾰτοικειοίμην	κᾰτοικειοῖο	κᾰτοικειοῖτο	κᾰτοικειοῖσθον	κᾰτοικειοίσθην	κᾰτοικειοίμεθᾰ	κᾰτοικειοῖσθε	κᾰτοικειοῖντο
	imperative		κᾰτοικειοῦ	κᾰτοικειούσθω	κᾰτοικειοῦσθον	κᾰτοικειούσθων		κᾰτοικειοῦσθε	κᾰτοικειούσθων
						middle/passive
infinitive						κᾰτοικειοῦσθαι
participle	m					κᾰτοικειούμενος
	f					κᾰτοικειουμένη
	n					κᾰτοικειούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: κᾰτῳκειούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κᾰτῳκειούμην	κᾰτῳκειοῦ	κᾰτῳκειοῦτο	κᾰτῳκειοῦσθον	κᾰτῳκειούσθην	κᾰτῳκειούμεθᾰ	κᾰτῳκειοῦσθε	κᾰτῳκειοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.