κατοικεσία

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.toi̯.ke.sí.aː/ → /ka.ty.ceˈsi.a/ → /ka.ti.ceˈsi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.toi̯.ke.sí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ty.keˈsi.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ty.ceˈsi.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ty.ceˈsi.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ti.ceˈsi.a/

Noun

κᾰτοικεσίᾱ • (katoikesíā) f (genitive κᾰτοικεσίᾱς); first declension

1. settling in a place,
2. dwelling, abode

Declension

First declension of ἡ κᾰτοικεσῐ́ᾱ; τῆς κᾰτοικεσῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ κᾰτοικεσῐ́ᾱ hē katoikesíā	τὼ κᾰτοικεσῐ́ᾱ tṑ katoikesíā	αἱ κᾰτοικεσῐ́αι hai katoikesíai
Genitive	τῆς κᾰτοικεσῐ́ᾱς tês katoikesíās	τοῖν κᾰτοικεσῐ́αιν toîn katoikesíain	τῶν κᾰτοικεσῐῶν tôn katoikesiôn
Dative	τῇ κᾰτοικεσῐ́ᾳ têi katoikesíāi	τοῖν κᾰτοικεσῐ́αιν toîn katoikesíain	ταῖς κᾰτοικεσῐ́αις taîs katoikesíais
Accusative	τὴν κᾰτοικεσῐ́ᾱν tḕn katoikesíān	τὼ κᾰτοικεσῐ́ᾱ tṑ katoikesíā	τᾱ̀ς κᾰτοικεσῐ́ᾱς tā̀s katoikesíās
Vocative	κᾰτοικεσῐ́ᾱ katoikesíā	κᾰτοικεσῐ́ᾱ katoikesíā	κᾰτοικεσῐ́αι katoikesíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “κατοικεσία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press