κεδρελάτη

Ancient Greek

Etymology

From κέδρος (kédros, “cedar”) +‎ ἐλάτη (elátē, “fir”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.dre.lá.tɛː/ → /ce.ðreˈla.ti/ → /ce.ðreˈla.ti/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.dre.lá.tɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke.dreˈla.te̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ce.ðreˈla.ti/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ce.ðreˈla.ti/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ce.ðreˈla.ti/

Noun

κεδρελᾰ́τη • (kedrelátē) f (genitive κεδρελᾰ́της); first declension

1. Greek juniper (Juniperus excelsa)

Inflection

First declension of ἡ κεδρελᾰ́τη; τῆς κεδρελᾰ́της (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ κεδρελᾰ́τη hē kedrelátē	τὼ κεδρελᾰ́τᾱ tṑ kedrelátā	αἱ κεδρελᾰ́ται hai kedrelátai
Genitive	τῆς κεδρελᾰ́της tês kedrelátēs	τοῖν κεδρελᾰ́ταιν toîn kedrelátain	τῶν κεδρελᾰτῶν tôn kedrelatôn
Dative	τῇ κεδρελᾰ́τῃ têi kedrelátēi	τοῖν κεδρελᾰ́ταιν toîn kedrelátain	ταῖς κεδρελᾰ́ταις taîs kedrelátais
Accusative	τὴν κεδρελᾰ́την tḕn kedrelátēn	τὼ κεδρελᾰ́τᾱ tṑ kedrelátā	τᾱ̀ς κεδρελᾰ́τᾱς tā̀s kedrelátās
Vocative	κεδρελᾰ́τη kedrelátē	κεδρελᾰ́τᾱ kedrelátā	κεδρελᾰ́ται kedrelátai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “κεδρελάτη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κεδρελάτη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette