κεφαλῆς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.pʰa.lɛ̂ːs/ → /ce.ɸaˈlis/ → /ce.faˈlis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.pʰa.lɛ̂ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke.pʰaˈle̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ce.ɸaˈlis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ce.faˈlis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ce.faˈlis/

Noun

κεφαλῆς • (kephalês)

1. genitive singular of κεφαλή (kephalḗ)