κλαδί

Greek

Etymology

From Byzantine Greek κλαδίν (kladín), from Koine Greek κλαδίον (kladíon), with change of accent from κλάδιον (kládion), from a diminutive of Ancient Greek κλάδος (kládos). Compare κλαρί (klarí), as well as the borrowed doublet κλάδος (kládos).

Noun

κλαδί • (kladí) n (plural κλαδιά)

1. (horticulture) branch

Declension

declension of κλαδί

case     \     number	singular	plural
nominative	κλαδί •	κλαδιά •
genitive	κλαδιού •	κλαδιών •
accusative	κλαδί •	κλαδιά •
vocative	κλαδί •	κλαδιά •

Related terms

• ακλάδευτος (akládeftos, “unpruned”)
• κλάδα f (kláda, “large branch”)
• κλάδος m (kládos, “clade, branch”) (biology)
• κλάδεμα n (kládema, “pruning”)
• κλαδεύω (kladévo, “to prune”)

See also

• κλαρί n (klarí, “twig”)