κοιλιακός

Ancient Greek

Etymology

From κοιλίᾱ (koilíā) +‎ -ακός (-akós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /koi̯.li.a.kós/ → /cy.li.aˈkos/ → /ci.li.aˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /koi̯.li.a.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.li.aˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.li.aˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.li.aˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.li.aˈkos/

Adjective

κοιλῐᾰκός • (koilĭăkós) m (feminine κοιλῐᾰκή, neuter κοιλῐᾰκόν); first/second declension

1. of the bowels, intestinal
2. suffering in the bowels

Declension

First and second declension of κοιλῐᾰκός; κοιλῐᾰκή; κοιλῐᾰκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κοιλῐᾰκός koilĭăkós	κοιλῐᾰκή koilĭăkḗ	κοιλῐᾰκόν koilĭăkón		κοιλῐᾰκώ koilĭăkṓ	κοιλῐᾰκᾱ́ koilĭăkā́	κοιλῐᾰκώ koilĭăkṓ		κοιλῐᾰκοί koilĭăkoí	κοιλῐᾰκαί koilĭăkaí	κοιλῐᾰκᾰ́ koilĭăkắ
Genitive		κοιλῐᾰκοῦ koilĭăkoû	κοιλῐᾰκῆς koilĭăkês	κοιλῐᾰκοῦ koilĭăkoû		κοιλῐᾰκοῖν koilĭăkoîn	κοιλῐᾰκαῖν koilĭăkaîn	κοιλῐᾰκοῖν koilĭăkoîn		κοιλῐᾰκῶν koilĭăkôn	κοιλῐᾰκῶν koilĭăkôn	κοιλῐᾰκῶν koilĭăkôn
Dative		κοιλῐᾰκῷ koilĭăkôi	κοιλῐᾰκῇ koilĭăkêi	κοιλῐᾰκῷ koilĭăkôi		κοιλῐᾰκοῖν koilĭăkoîn	κοιλῐᾰκαῖν koilĭăkaîn	κοιλῐᾰκοῖν koilĭăkoîn		κοιλῐᾰκοῖς koilĭăkoîs	κοιλῐᾰκαῖς koilĭăkaîs	κοιλῐᾰκοῖς koilĭăkoîs
Accusative		κοιλῐᾰκόν koilĭăkón	κοιλῐᾰκήν koilĭăkḗn	κοιλῐᾰκόν koilĭăkón		κοιλῐᾰκώ koilĭăkṓ	κοιλῐᾰκᾱ́ koilĭăkā́	κοιλῐᾰκώ koilĭăkṓ		κοιλῐᾰκούς koilĭăkoús	κοιλῐᾰκᾱ́ς koilĭăkā́s	κοιλῐᾰκᾰ́ koilĭăkắ
Vocative		κοιλῐᾰκέ koilĭăké	κοιλῐᾰκή koilĭăkḗ	κοιλῐᾰκόν koilĭăkón		κοιλῐᾰκώ koilĭăkṓ	κοιλῐᾰκᾱ́ koilĭăkā́	κοιλῐᾰκώ koilĭăkṓ		κοιλῐᾰκοί koilĭăkoí	κοιλῐᾰκαί koilĭăkaí	κοιλῐᾰκᾰ́ koilĭăkắ
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: κοιλιακός (koiliakós)
• Latin: coeliacus (see there for further descendants)

Further reading

• κοιλιακός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κοιλιακός, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “κοιλιακός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

From Ancient Greek κοιλιακός (koiliakós). By surface analysis, κοιλιά (koiliá) +‎ -ακός (-akós).

Adjective

κοιλιακός • (koiliakós) m (feminine κοιλιακή, neuter κοιλιακό)

1. (anatomy, medicine) abdominal
2. (anatomy, cardiology) ventricular

Declension

Declension of κοιλιακός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κοιλιακός (koiliakós)	κοιλιακή (koiliakí)	κοιλιακό (koiliakó)		κοιλιακοί (koiliakoí)	κοιλιακές (koiliakés)	κοιλιακά (koiliaká)
genitive	κοιλιακού (koiliakoú)	κοιλιακής (koiliakís)	κοιλιακού (koiliakoú)		κοιλιακών (koiliakón)	κοιλιακών (koiliakón)	κοιλιακών (koiliakón)
accusative	κοιλιακό (koiliakó)	κοιλιακή (koiliakí)	κοιλιακό (koiliakó)		κοιλιακούς (koiliakoús)	κοιλιακές (koiliakés)	κοιλιακά (koiliaká)
vocative	κοιλιακέ (koiliaké)	κοιλιακή (koiliakí)	κοιλιακό (koiliakó)		κοιλιακοί (koiliakoí)	κοιλιακές (koiliakés)	κοιλιακά (koiliaká)

Related terms

• κοιλιακός τύφος (koiliakós týfos, “typhoid fever”)
• κοιλιακή μαρμαρυγή f (koiliakí marmarygí, “ventricular fibrillation”)

• see: κοιλιά f (koiliá, “abdomen, ventricle”)