κοινώσας

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /koi̯.nɔ̌ː.saːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈno.sas/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /cyˈno.sas/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈno.sas/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈno.sas/

Participle

κοινώσᾱς • (koinṓsās) m (feminine κοινώσᾱσᾰ, neuter κοινῶσᾰν); first/third declension

aorist active participle of κοινόω (koinóō)

Declension

First and third declension of κοινώσᾱς; κοινώσᾱσᾰ; κοινῶσᾰν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κοινώσᾱς koinṓsās	κοινώσᾱσᾰ koinṓsāsa	κοινῶσᾰν koinôsan	κοινώσᾰντε koinṓsante	κοινωσᾱ́σᾱ koinōsā́sā	κοινώσᾰντε koinṓsante	κοινώσᾰντες koinṓsantes	κοινώσᾱσαι koinṓsāsai	κοινώσᾰντᾰ koinṓsanta
Genitive	κοινώσᾰντος koinṓsantos	κοινωσᾱ́σης koinōsā́sēs	κοινώσᾰντος koinṓsantos	κοινωσᾰ́ντοιν koinōsántoin	κοινωσᾱ́σαιν koinōsā́sain	κοινωσᾰ́ντοιν koinōsántoin	κοινωσᾰ́ντων koinōsántōn	κοινωσᾱσῶν koinōsāsôn	κοινωσᾰ́ντων koinōsántōn
Dative	κοινώσᾰντῐ koinṓsanti	κοινωσᾱ́σῃ koinōsā́sēi	κοινώσᾰντῐ koinṓsanti	κοινωσᾰ́ντοιν koinōsántoin	κοινωσᾱ́σαιν koinōsā́sain	κοινωσᾰ́ντοιν koinōsántoin	κοινώσᾱσῐ / κοινώσᾱσῐν koinṓsāsi(n)	κοινωσᾱ́σαις koinōsā́sais	κοινώσᾱσῐ / κοινώσᾱσῐν koinṓsāsi(n)
Accusative	κοινώσᾰντᾰ koinṓsanta	κοινώσᾱσᾰν koinṓsāsan	κοινῶσᾰν koinôsan	κοινώσᾰντε koinṓsante	κοινωσᾱ́σᾱ koinōsā́sā	κοινώσᾰντε koinṓsante	κοινώσᾰντᾰς koinṓsantas	κοινωσᾱ́σᾱς koinōsā́sās	κοινώσᾰντᾰ koinṓsanta
Vocative	κοινώσᾱς koinṓsās	κοινώσᾱσᾰ koinṓsāsa	κοινῶσᾰν koinôsan	κοινώσᾰντε koinṓsante	κοινωσᾱ́σᾱ koinōsā́sā	κοινώσᾰντε koinṓsante	κοινώσᾰντες koinṓsantes	κοινώσᾱσαι koinṓsāsai	κοινώσᾰντᾰ koinṓsanta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κοινωσᾰ́ντως koinōsántōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.