λυσερώτοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ly.seˈro.tyn/ → /li.seˈro.tin/

• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ly.seˈro.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ly.seˈro.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /li.seˈro.tin/

Noun

λῡσερώτοιν • (lūserṓtoin) m (Koine)

1. genitive/dative dual of λῡσέρως (lūsérōs)