λύτορα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈly.to.ra/ → /ˈli.to.ra/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈly.to.ra/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈly.to.ra/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈly.to.ra/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈli.to.ra/

Noun

λύτορα • (lútora) m (Koine)

1. accusative singular of λύτωρ (lútōr)