μαλακόλαλος

Ancient Greek

Etymology

From μᾰλᾰκός (malakós, “soft; effeminate”) +‎ λᾰλέω (laléō, “to talk, chat”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ma.la.kó.la.los/ → /ma.laˈko.la.los/ → /ma.laˈko.la.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ma.la.kó.la.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ma.laˈko.la.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ma.laˈko.la.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ma.laˈko.la.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ma.laˈko.la.los/

Adjective

μᾰλᾰκόλᾰλος • (malakólalos) m or f (neuter μᾰλᾰκόλᾰλον); second declension

1. speaking effeminately

Inflection

Second declension of μᾰλᾰκόλᾰλος; μᾰλᾰκόλᾰλον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		μᾰλᾰκόλᾰλος malakólalos	μᾰλᾰκόλᾰλον malakólalon		μᾰλᾰκολᾰ́λω malakolálō	μᾰλᾰκολᾰ́λω malakolálō		μᾰλᾰκόλᾰλοι malakólaloi	μᾰλᾰκόλᾰλᾰ malakólala
Genitive		μᾰλᾰκολᾰ́λου malakolálou	μᾰλᾰκολᾰ́λου malakolálou		μᾰλᾰκολᾰ́λοιν malakoláloin	μᾰλᾰκολᾰ́λοιν malakoláloin		μᾰλᾰκολᾰ́λων malakolálōn	μᾰλᾰκολᾰ́λων malakolálōn
Dative		μᾰλᾰκολᾰ́λῳ malakolálōi	μᾰλᾰκολᾰ́λῳ malakolálōi		μᾰλᾰκολᾰ́λοιν malakoláloin	μᾰλᾰκολᾰ́λοιν malakoláloin		μᾰλᾰκολᾰ́λοις malakolálois	μᾰλᾰκολᾰ́λοις malakolálois
Accusative		μᾰλᾰκόλᾰλον malakólalon	μᾰλᾰκόλᾰλον malakólalon		μᾰλᾰκολᾰ́λω malakolálō	μᾰλᾰκολᾰ́λω malakolálō		μᾰλᾰκολᾰ́λους malakolálous	μᾰλᾰκόλᾰλᾰ malakólala
Vocative		μᾰλᾰκόλᾰλε malakólale	μᾰλᾰκόλᾰλον malakólalon		μᾰλᾰκολᾰ́λω malakolálō	μᾰλᾰκολᾰ́λω malakolálō		μᾰλᾰκόλᾰλοι malakólaloi	μᾰλᾰκόλᾰλᾰ malakólala
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		μᾰλᾰκολᾰ́λως malakolálōs			μᾰλᾰκολᾰλώτερος malakolalṓteros			μᾰλᾰκολᾰλώτᾰτος malakolalṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “μαλακόλαλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press