μητέρα

Ancient Greek

Alternative forms

• μητέρ’ (mētér’) — apocopic

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mɛː.té.ra/ → /miˈte.ra/ → /miˈte.ra/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mɛː.té.ra/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me̝ˈte.ra/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /miˈte.ra/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /miˈte.ra/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /miˈte.ra/

Noun

μητέρα • (mētéra)

1. accusative singular of μήτηρ (mḗtēr)

Greek

Etymology

From Ancient Greek μήτηρ (mḗtēr, “mother”), from Proto-Hellenic *mā́tēr, from Proto-Indo-European *méh₂tēr.

Pronunciation

• IPA^(key): /miˈtera/

Noun

μητέρα • (mitéra) f (plural μητέρες, masculine πατέρας)

1. mother

   η μητέρα του μαθητή ― i mitéra tou mathití ― the student's mother

2. (figuratively) mother (the first example of something)

   η μητέρα των κοινοβουλίων ― i mitéra ton koinovoulíon ― the mother of parliaments

3. (figuratively, colloquial) mother (something that is the greatest of its kind)

   Ήταν μητέρα των μαχών.

   Ítan mitéra ton machón.

   It was the mother of battles.

Declension

Declension of μητέρα

	singular	plural
nominative	μητέρα •	μητέρες •
genitive	μητέρας •	μητέρων •
accusative	μητέρα •	μητέρες •
vocative	μητέρα •	μητέρες •

Synonyms

• μαμά f (mamá)
• μάνα f (mána)

Coordinate terms

see: Appendix:Greek vocabulary/Family

Related terms

• (Katharevousa) μητρότης f (mitrótis, “motherhood, maternity”)
• (Katharevousa) μητρυιά f (mitryiá, “stepmother”)
• μήτρα f (mítra, “womb”)
• μητριαρχία f (mitriarchía, “matriarchy”)
• μητρική κάρτα f (mitrikí kárta, “motherboard”)
• μητρικός (mitrikós, “motherly”)
• μητροκτονία f (mitroktonía, “matricide”)
• μητροκτόνος m or f (mitroktónos, “matricide”)
• μητρότητα f (mitrótita, “motherhood, maternity”)

 

Further reading

• μητέρα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language