μνησθείς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mnɛːs.tʰěːs/ → /mnisˈθis/ → /mnisˈθis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mnɛːs.tʰěːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mne̝sˈtʰis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /mnisˈθis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mnisˈθis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mnisˈθis/

Participle

μνησθείς • (mnēstheís) m (feminine μνησθεῖσᾰ, neuter μνησθέν); first/third declension

1. aorist passive participle of μιμνήσκω (mimnḗskō)

Declension

First and third declension of μνησθείς; μνησθεῖσᾰ; μνησθέν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μνησθείς mnēstheís	μνησθεῖσᾰ mnēstheîsa	μνησθέν mnēsthén		μνησθέντε mnēsthénte	μνησθείσᾱ mnēstheísā	μνησθέντε mnēsthénte		μνησθέντες mnēsthéntes	μνησθεῖσαι mnēstheîsai	μνησθέντᾰ mnēsthénta
Genitive		μνησθέντος mnēsthéntos	μνησθείσης mnēstheísēs	μνησθέντος mnēsthéntos		μνησθέντοιν mnēsthéntoin	μνησθείσαιν mnēstheísain	μνησθέντοιν mnēsthéntoin		μνησθέντων mnēsthéntōn	μνησθεισῶν mnēstheisôn	μνησθέντων mnēsthéntōn
Dative		μνησθέντῐ mnēsthénti	μνησθείσῃ mnēstheísēi	μνησθέντῐ mnēsthénti		μνησθέντοιν mnēsthéntoin	μνησθείσαιν mnēstheísain	μνησθέντοιν mnēsthéntoin		μνησθεῖσῐ / μνησθεῖσῐν mnēstheîsi(n)	μνησθείσαις mnēstheísais	μνησθεῖσῐ / μνησθεῖσῐν mnēstheîsi(n)
Accusative		μνησθέντᾰ mnēsthénta	μνησθεῖσᾰν mnēstheîsan	μνησθέν mnēsthén		μνησθέντε mnēsthénte	μνησθείσᾱ mnēstheísā	μνησθέντε mnēsthénte		μνησθέντᾰς mnēsthéntas	μνησθείσᾱς mnēstheísās	μνησθέντᾰ mnēsthénta
Vocative		μνησθείς mnēstheís	μνησθεῖσᾰ mnēstheîsa	μνησθέν mnēsthén		μνησθέντε mnēsthénte	μνησθείσᾱ mnēstheísā	μνησθέντε mnēsthénte		μνησθέντες mnēsthéntes	μνησθεῖσαι mnēstheîsai	μνησθέντᾰ mnēsthénta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μνησθέντως mnēsthéntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.