μορύσσω

Ancient Greek

Etymology

Within Greek, the verb is probably related to μοριφόν (moriphón, “dark, black”). Outside Greek, Slavic word for "smear" have been considered, like Russian мара́ть (marátʹ, “to soil, stain, dirty”). Further unclear.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mo.rýs.sɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /moˈrys.so/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /moˈrys.so/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /moˈrys.so/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /moˈri.so/

Verb

μορῠ́σσω • (morússō) (chiefly Epic)

to soil, defile, stain
Synonym: μολῠ́νω (molúnō)

Conjugation

Present: μορῠ́σσω, μορῠ́σσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μορῠ́σσω	μορῠ́σσεις	μορῠ́σσει	μορῠ́σσετον	μορῠ́σσετον	μορῠ́σσομεν	μορῠ́σσετε	μορῠ́σσουσῐ(ν)
	subjunctive	μορῠ́σσω, μορῠ́σσωμῐ	μορῠ́σσῃς, μορῠ́σσῃσθᾰ	μορῠ́σσῃ, μορῠ́σσῃσῐ	μορῠ́σσητον	μορῠ́σσητον	μορῠ́σσωμεν	μορῠ́σσητε	μορῠ́σσωσῐ(ν)
	optative	μορῠ́σσοιμῐ	μορῠ́σσοισ(θᾰ)	μορῠ́σσοι	μορῠ́σσοιτον	μορῠσσοίτην	μορῠ́σσοιμεν	μορῠ́σσοιτε	μορῠ́σσοιεν
	imperative		μόρῠσσε	μορῠσσέτω	μορῠ́σσετον	μορῠσσέτων		μορῠ́σσετε	μορῠσσόντων
middle/ passive	indicative	μορῠ́σσομαι	μορῠ́σσεαι	μορῠ́σσεται	μορῠ́σσεσθον	μορῠ́σσεσθον	μορῠσσόμε(σ)θᾰ	μορῠ́σσεσθε	μορῠ́σσονται
	subjunctive	μορῠ́σσωμαι	μορῠ́σσηαι	μορῠ́σσηται	μορῠ́σσησθον	μορῠ́σσησθον	μορῠσσώμε(σ)θᾰ	μορῠ́σσησθε	μορῠ́σσωνται
	optative	μορῠσσοίμην	μορῠ́σσοιο	μορῠ́σσοιτο	μορῠ́σσοισθον	μορῠσσοίσθην	μορῠσσοίμε(σ)θᾰ	μορῠ́σσοισθε	μορῠσσοίᾰτο
	imperative		μορῠ́σσεο	μορῠσσέσθω	μορῠ́σσεσθον	μορῠσσέσθων		μορῠ́σσεσθε	μορῠσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μορῠ́σσειν/μορῠσσέμεν(αι)/μορῠ́σσμεν(αι)				μορῠ́σσεσθαι
participle	m	μορῠ́σσων				μορῠσσόμενος
	f	μορῠ́σσουσᾰ				μορῠσσομένη
	n	μορῠ́σσον				μορῠσσόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: μεμόρῠγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	μεμόρῠγμαι	μεμόρῠξαι	μεμόρῠκται	μεμόρῠχθον	μεμόρῠχθον	μεμορῠ́γμεθᾰ	μεμόρῠχθε	μεμορῠ́γᾰται
	subjunctive	μεμορῠγμένος ὦ	μεμορῠγμένος ᾖς	μεμορῠγμένος ᾖ	μεμορῠγμένω ἦτον	μεμορῠγμένω ἦτον	μεμορῠγμένοι ὦμεν	μεμορῠγμένοι ἦτε	μεμορῠγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	μεμορῠγμένος εἴην	μεμορῠγμένος εἴης	μεμορῠγμένος εἴη	μεμορῠγμένω εἴητον/εἶτον	μεμορῠγμένω εἰήτην/εἴτην	μεμορῠγμένοι εἴημεν/εἶμεν	μεμορῠγμένοι εἴητε/εἶτε	μεμορῠγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		μεμόρῠξο	μεμορῠ́χθω	μεμόρῠχθον	μεμορῠ́χθων		μεμόρῠχθε	μεμορῠ́χθων

infinitive						μεμορῠ́χθαι
participle	m					μεμορῠγμένος
	f					μεμορῠγμένη
	n					μεμορῠγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.