ξυγγένεια

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ksyŋ.ɡé.neː.a/ → /ksyɲˈɟe.ni.a/ → /ksiɲˈɟe.ni.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksyŋ.ɡé.neː.a/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ksyŋˈɡe.ni.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ksyɲˈɟe.ni.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ksyɲˈɟe.ni.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ksiɲˈɟe.ni.a/

Noun

ξυγγένειᾰ • (xungéneia) f (genitive ξυγγενείᾱς); first declension

1. Old Attic form of συγγένεια (sungéneia)

Declension

First declension of ἡ ξυγγένειᾰ; τῆς ξυγγενείᾱς (Old Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ξυγγένειᾰ hē xungéneia	τὼ ξυγγενείᾱ tṑ xungeneíā	αἱ ξυγγένειαι hai xungéneiai
Genitive	τῆς ξυγγενείᾱς tês xungeneíās	τοῖν ξυγγενείαιν toîn xungeneíain	τῶν ξυγγενειῶν tôn xungeneiôn
Dative	τῇ ξυγγενείᾳ têi xungeneíāi	τοῖν ξυγγενείαιν toîn xungeneíain	τῆσῐ / τῆσῐν ξυγγενείᾱσῐ / ξυγγενείᾱσῐν têsi(n) xungeneíāsi(n)
Accusative	τὴν ξυγγένειᾰν tḕn xungéneian	τὼ ξυγγενείᾱ tṑ xungeneíā	τᾱ̀ς ξυγγενείᾱς tā̀s xungeneíās
Vocative	ξυγγένειᾰ xungéneia	ξυγγενείᾱ xungeneíā	ξυγγένειαι xungéneiai
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.