ξυγκειμένοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ksyŋ.keː.mé.noi̯n/ → /ksyɲ.ɟiˈme.nyn/ → /ksiɲ.ɟiˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksyŋ.keː.mé.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ksyŋ.kiˈme.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ksyɲ.ɟiˈme.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ksyɲ.ɟiˈme.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ksiɲ.ɟiˈme.nin/

Participle

ξυγκειμένοιν • (xunkeiménoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of ξυγκείμενος (xunkeímenos)