ξυγκειμένους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ksyŋ.keː.mé.nuːs/ → /ksyɲ.ɟiˈme.nus/ → /ksiɲ.ɟiˈme.nus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksyŋ.keː.mé.nuːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ksyŋ.kiˈme.nus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ksyɲ.ɟiˈme.nus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ksyɲ.ɟiˈme.nus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ksiɲ.ɟiˈme.nus/

Participle

ξυγκειμένους • (xunkeiménous)

1. masculine accusative plural of ξυγκείμενος (xunkeímenos)