οικειόομαι

Ancient Greek

Etymology

From οἰκειόω (oikeióō, “to make one's own”) +‎ -ομαι (-omai, “a suffix forming passive verbs”)

Verb

οικειόομαι • (oikeióomai)

1. (passive voice) To be made friendly, be closely united

Inflection

   Present: οικειοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	οικειοῦμαι	οικειοῖ	οικειοῦται	οικειοῦσθον	οικειοῦσθον	οικειούμεθᾰ	οικειοῦσθε	οικειοῦνται
	subjunctive	οικειῶμαι	οικειοῖ	οικειῶται	οικειῶσθον	οικειῶσθον	οικειώμεθᾰ	οικειῶσθε	οικειῶνται
	optative	οικειοίμην	οικειοῖο	οικειοῖτο	οικειοῖσθον	οικειοίσθην	οικειοίμεθᾰ	οικειοῖσθε	οικειοῖντο
	imperative		οικειοῦ	οικειούσθω	οικειοῦσθον	οικειούσθων		οικειοῦσθε	οικειούσθων
						middle/passive
infinitive						οικειοῦσθαι
participle	m					οικειούμενος
	f					οικειουμένη
	n					οικειούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾠκειούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ᾠκειούμην	ᾠκειοῦ	ᾠκειοῦτο	ᾠκειοῦσθον	ᾠκειούσθην	ᾠκειούμεθᾰ	ᾠκειοῦσθε	ᾠκειοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.