ορυγμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of ορύσσομαι (orýssomai), passive voice of ορύσσω (orýsso), an archaic verb. See the ancient ὀρύσσω (orússō).

Pronunciation

• IPA^(key): /o.ɾiɣˈme.nos/
• Hyphenation: ο‧ρυγ‧μέ‧νος

Participle

ορυγμένος • (orygménos) m (feminine ορυγμένη, neuter ορυγμένο)

1. (uncommon, dated) dug

Usage notes

Found in compounds like

• ανορυγμένος (anorygménos)
• διορυγμένος (diorygménos)
• εξορυγμένος (exorygménos)

Declension

Declension of ορυγμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ορυγμένος •	ορυγμένη •	ορυγμένο •	ορυγμένοι •	ορυγμένες •	ορυγμένα •
genitive	ορυγμένου •	ορυγμένης •	ορυγμένου •	ορυγμένων •	ορυγμένων •	ορυγμένων •
accusative	ορυγμένο •	ορυγμένη •	ορυγμένο •	ορυγμένους •	ορυγμένες •	ορυγμένα •
vocative	ορυγμένε •	ορυγμένη •	ορυγμένο •	ορυγμένοι •	ορυγμένες •	ορυγμένα •