οὐτάμενοι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /uː.tá.me.noi̯/ → /uˈta.me.ny/ → /uˈta.me.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /uː.tá.me.noi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /uˈta.me.ny/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /uˈta.me.ny/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /uˈta.me.ny/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /uˈta.me.ni/

Participle

οὐτάμενοι • (outámenoi)

1. masculine nominative/vocative plural of οὐτάμενος (outámenos)