πέμπων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pém.pɔːn/ → /ˈpem.pon/ → /ˈpem.bon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pém.pɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpem.pon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpem.pon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpem.pon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpem.bon/

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

πέμπων • (pémpōn) m (feminine πέμπουσᾰ, neuter πέμπον); first/third declension

1. present active participle of πέμπω (pémpō)

Declension

First and third declension of πέμπων; πέμπουσᾰ; πέμπον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πέμπων pémpōn	πέμπουσᾰ pémpousa	πέμπον pémpon		πέμποντε pémponte	πεμπούσᾱ pempoúsā	πέμποντε pémponte		πέμποντες pémpontes	πέμπουσαι pémpousai	πέμποντᾰ pémponta
Genitive		πέμποντος pémpontos	πεμπούσης pempoúsēs	πέμποντος pémpontos		πεμπόντοιν pempóntoin	πεμπούσαιν pempoúsain	πεμπόντοιν pempóntoin		πεμπόντων pempóntōn	πεμπουσῶν pempousôn	πεμπόντων pempóntōn
Dative		πέμποντῐ pémponti	πεμπούσῃ pempoúsēi	πέμποντῐ pémponti		πεμπόντοιν pempóntoin	πεμπούσαιν pempoúsain	πεμπόντοιν pempóntoin		πέμπουσῐ / πέμπουσῐν pémpousi(n)	πεμπούσαις pempoúsais	πέμπουσῐ / πέμπουσῐν pémpousi(n)
Accusative		πέμποντᾰ pémponta	πέμπουσᾰν pémpousan	πέμπον pémpon		πέμποντε pémponte	πεμπούσᾱ pempoúsā	πέμποντε pémponte		πέμποντᾰς pémpontas	πεμπούσᾱς pempoúsās	πέμποντᾰ pémponta
Vocative		πέμπων pémpōn	πέμπουσᾰ pémpousa	πέμπον pémpon		πέμποντε pémponte	πεμπούσᾱ pempoúsā	πέμποντε pémponte		πέμποντες pémpontes	πέμπουσαι pémpousai	πέμποντᾰ pémponta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πεμπόντως pempóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Numeral

πέμπων • (pémpōn)

1. (Aeolic) genitive plural of πέμπε (pémpe)