παλάμηφιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.lá.mɛː.pʰin/ → /paˈla.mi.ɸin/ → /paˈla.mi.fin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.lá.mɛː.pʰin/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈla.me̝.pʰin/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈla.mi.ɸin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈla.mi.fin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈla.mi.fin/

Noun

πᾰλάμηφῐν • (palámēphin)

1. genitive/dative singular of παλάμη (palámē)