παντοκρατόρων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pan.to.kra.tó.rɔːn/ → /pan.to.kraˈto.ron/ → /pan.do.kraˈto.ron/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pan.to.kra.tó.rɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pan.to.kraˈto.ron/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pan.to.kraˈto.ron/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pan.to.kraˈto.ron/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pan.do.kraˈto.ron/

Noun

παντοκρατόρων • (pantokratórōn)

1. genitive plural of παντοκράτωρ (pantokrátōr)