παράκοιτις

Ancient Greek

Etymology

παρα- (para-, “alongside”) +‎ κοίτη (koítē, “bed”), thus literally ‘bed partner’.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.rá.koi̯.tis/ → /paˈra.cy.tis/ → /paˈra.ci.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rá.koi̯.tis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈra.ky.tis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈra.cy.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈra.cy.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈra.ci.tis/

Noun

πᾰράκοιτῐς • (parákoitis) f (genitive πᾰρᾰκοίτῐος); third declension

1. wife

   Synonyms: γυνή (gunḗ), ἄλοχος (álokhos), σύνευνος (súneunos), ἄκοιτις (ákoitis), σύλλεκτρος (súllektros), εὖνις (eûnis), δάμαρ (dámar), συνευνέτις (suneunétis), συνάορος (sunáoros), ὁμευνέτις (homeunétis), σύζυγος (súzugos), εὐνάτειρα (eunáteira), ευνήτρια (eunḗtria)

Declension

Third declension of ἡ πᾰρᾰ́κοιτῐς; τῆς πᾰρᾰκοίτῐος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πᾰρᾰ́κοιτῐς hē parákoitis	τὼ πᾰρᾰκοίτῐε tṑ parakoítie	αἱ πᾰρᾰκοίτῐες hai parakoíties
Genitive	τῆς πᾰρᾰκοίτῐος tês parakoítios	τοῖν πᾰρᾰκοιτῐ́οιν toîn parakoitíoin	τῶν πᾰρᾰκοιτῐ́ων tôn parakoitíōn
Dative	τῇ πᾰρᾰκοίτῑ têi parakoítī	τοῖν πᾰρᾰκοιτῐ́οιν toîn parakoitíoin	ταῖς πᾰρᾰκοίτῐσῐ / πᾰρᾰκοίτῐσῐν taîs parakoítisi(n)
Accusative	τὴν πᾰρᾰ́κοιτῐν / πᾰρᾰκοίτῐδᾰ tḕn parákoitin / parakoítida	τὼ πᾰρᾰκοίτῐε tṑ parakoítie	τᾱ̀ς πᾰρᾰκοίτῑς / πᾰρᾰκοίτῐᾰς tā̀s parakoítīs / parakoítias
Vocative	πᾰρᾰ́κοιτῐ parákoiti	πᾰρᾰκοίτῐε parakoítie	πᾰρᾰκοίτῐες parakoíties
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Coordinate terms

• παρακοίτης m (parakoítēs)

Further reading

• “παράκοιτις”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• παράκοιτις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• παράκοιτις in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “παράκοιτις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press