παράλογος

Greek

Etymology

From Ancient Greek παράλογος (parálogos).

Adjective

παράλογος • (parálogos) m (feminine παράλογη, neuter παράλογο)

1. illogical, unreasonable, absurd

Declension

Declension of παράλογος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	παράλογος •	παράλογη •	παράλογο •	παράλογοι •	παράλογες •	παράλογα •
genitive	παράλογου •	παράλογης •	παράλογου •	παράλογων •	παράλογων •	παράλογων •
accusative	παράλογο •	παράλογη •	παράλογο •	παράλογους •	παράλογες •	παράλογα •
vocative	παράλογε •	παράλογη •	παράλογο •	παράλογοι •	παράλογες •	παράλογα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο παράλογος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο παράλογος, etc.)